کتاب جدید دیوید مورا – شهرهای دوقلو

زمانی که یک نویسنده از قبل به خوانندگان می گوید کتابش در مورد چیست، مفید است. دیوید مورا این کار را در صفحه 14 کتاب «داستان هایی که سفیدی خودش می گوید: اسطوره های نژادی و روایت های آمریکایی ما» (انتشارات دانشگاه مینه سوتا، 24.95 دلار) انجام می دهد. در اینجا چیزی است که او می نویسد:

«… مضامین این کتاب نسبتاً سرراست و به راحتی قابل درک است. در تاریخ هستی‌شناسی نژادی آمریکا، سفیدپوستان مقوله‌های سفیدی و سیاهی را ایجاد کرده‌اند و این دسته‌ها همچنان به ساختار هویت سفیدپوستان ادامه می‌دهند. این هویت تا حدی مبتنی بر اعتقاد به اسطوره‌ها، تاریخ‌های نادرست، و داستان‌های تخیلی نژادپرستانه است که سفیدپوستان درباره خودشان می‌گویند – یعنی داستان‌هایی که سفیدی برای خودش تعریف می‌کند، به ویژه درباره تاریخ ما، تصویر دقیقی از تاریخ ما نیست. و با این حال آنها همچنان به ساختار هویت سفید (روانشناسی سفیدپوستان) در زمان حال ادامه می دهند. این هویت یک تحریف روانشناختی است که بر اساس انکار آنچه که سفیدپوستان در گذشته ما انجام داده‌اند و آنچه در حال انجام می‌دهند، است.

مورا یک نسل سوم ژاپنی آمریکایی است که به طور گسترده منتشر شده است و اعتراف می کند که او بزرگ شده است که می خواست سفیدپوست تصور شود، تا اینکه در اواسط دهه 20 سالگی متوجه شد که هرگز سفیدپوست نخواهد بود و همین امر باعث شد تا هویت نژادی و قومی خود را بررسی کند. کتاب‌های قبلی او شامل خاطرات «به ژاپنی‌گردانی: خاطرات یک سانسی» و «سفر یک غریبه: نژاد، هویت و هنر روایی در نوشتن» است.

“داستان هایی که سفیدی خودش می گوید” ترکیبی از تاریخ، اخلاق و ادبیات است. به عنوان مثال، مورا فیلم «آمیستاد» استیون اسپیلبرگ را با رمان الکس پیت از داستان یک کشتی برده مقایسه می کند. تمرکز فیلم بر روی وکلای سفیدپوست به عنوان ناجیان بردگان است. کتاب پایت از دیدگاه یکی از مردان فراری روایت می شود که خانواده، فرهنگ، زندگی دارد.

مورا تصاویر برده داری را در رمان «ابسالوم، ابسالوم!» اثر ویلیام فاکنر در تضاد قرار می دهد. با «معشوق» تونی موریسون و از طریق رمان «آزادی» جاناتان فرانزن به تخیل ادبی سفید معاصر می نگرد.

او استدلال می کند که همه اینها به برده داری برمی گردد، این اعتقاد که سیاهان زیر انسان هستند و بنابراین حتی دیده نمی شوند. در طول بازسازی، پس از آزادی برده‌ها، اسطوره‌ها شکل دیگری به خود گرفتند که همچنان رنگین پوستان را کم ارزش و بی‌ارزش می‌کرد. داستان سفید همچنان به محو وحشیگری، بی رحمی و آسیب های ماندگار برده داری ادامه داد.

اما سفیدی چیست؟ مورا پاسخ می دهد:

“این بسیار بیشتر از آن چیزی است که بسیاری تشخیص می دهند. بخشی از آن شامل تجویز و منع رفتار و تفکر سفیدپوستان، مجموعه ای از بایدها و نبایدها و باورهای جامعه ما است. این رفتارها و باورها از همان آغاز آمریکا در خدمت حفاظت و حفظ وضعیت موجود نژادی بوده است – شیوه هایی که قدرت به طور نابرابر و غیردموکراتیک در جامعه ما از طریق دسته بندی های نژادی توزیع می شود.

مورا کتاب خود را با مرگ فیلاندو کاستیل و داونته رایت، مردان سیاه پوستی که به دست افسران پلیس سفیدپوست مردند، باز و بسته می‌کند. او در هشدار خود پیش بینی می کند که اگر سفیدی تغییر نکند، دوباره اتفاق خواهد افتاد. (و زمانی که ما با وحشت ضرب و شتم در ممفیس تایر نیکولز را تماشا می کنیم، دوباره اتفاق افتاده است. اگرچه افسران پلیس درگیر در قتل سیاه پوست بودند، اما تحت سیستمی که توسط سفید پوستان ایجاد شده بود، عمل می کردند.)

چالش مورا با سفیدپوستان جسورانه است: «… اگر می‌خواهند دروغ‌ها و طفره‌روی‌های سفیدپوستی را کنار بگذارند و یک هویت سفیدپوست جدید بسازند که به حقیقت آنچه بوده‌ایم، یک فرآیند روانی و معنوی روشن وجود دارد. به عنوان یک کشور و آنچه که در واقع اکنون هستیم.”

مورا کتاب خود را در ساعت 7 بعدازظهر چهارشنبه، 8 فوریه، به میزبانی مرکز علوم انسانی مینه سوتا، 987 E. Ivy Ave، سنت پل، با حمایت مشترک انتشارات دانشگاه مینه سوتا، عرضه خواهد کرد. پس از مطالعه، مورا با دوست دیرینه اش الکس پیت برای بحث در مورد نژاد، تاریخ و آموزش همراه خواهد شد. رایگان: از مهمانان خواسته می شود در آدرس زیر ثبت نام کنند: mnhum.org/event/mn-writers-series-stories-whiteness/.

همچنین در برنامه خواندن او: ساعت 7 بعدازظهر چهارشنبه، 15 فوریه، در مجموعه رایگان کتابخوانی رایگان دوستان کتابخانه عمومی سنت پل، کتابخانه Hamline-Midway، 1558 W. Minnehaha Ave., St. 6 بعدازظهر دوشنبه، 27 فوریه، کتابفروشان فصل بعدی، خیابان S. Snelling 38, St. Paul; ساعت 7 بعد از ظهر 7 مارس، کتاب‌های قصر ماه، خیابان Minnehaha 3032، Mpls. 7 بعدازظهر 27 آوریل، کتابخانه آزادی سمت شرقی، خیابان گرین بریر، 1105، سنت پل.